Ντρέπομαι!!!

Δεν είναι η πρώτη φορά που νιώθω έτσι!!! Tο συναίσθημα αυτό με κατακλύζει χρόνια. Ένα αληθινό και όχι ‘μονταρισμένο’ video στο internet, μία ρατσιστική πράξη επάνω στο αστικό, μία ημέρα βίαιων διαδηλώσεων, είναι λίγα από τα στοιχεία που με φτάνουν στο σημείο της ντροπής.
Σήμερα ήρθε το αποκορύφωμα? Όχι…απλά σήμερα διαπίστωσα πως δεν υπάρχει σωτηρία!!!
Σίγουρα δεν μπορώ να μπω στο μυαλό του κάθε ένα από εμάς (είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί), άλλωστε δεν είναι ο στόχος μου αυτός. Ένα πράγμα όμως δεν μπορώ να κατανοήσω και σε αυτό δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι ίδιοι!!! Πως γίνεται στις μέρες μας να κυριαρχεί ο εξτρεμισμός στον δημόσιο αλλά και στον πολιτικό διάλογο!!!
Οι ακραίες μορφές βίας όπως και κάθε μορφή βίας γενικότερα, ήταν πάντοτε στην πυραμίδα της απαξίωσης στην ζωή μου. Πως είναι δυνατόν στην χώρα που τόσοι και τόσοι υπερήφανα μας λένε πως γέννησε την Δημοκρατία να κυριαρχεί η μισαλλοδοξία? Πως είναι δυνατόν στην εποχή του 2021 να γίνονται διακρίσεις με βάση την εθνοτική καταγωγή?
Ντρέπομαι για όλα αυτά και ακόμη περισσότερα…
Η ελευθερία έκφρασης και λόγου είναι αναφαίρετο δικαίωμα και δεν μπορεί να μας το στερήσει κανείς.
Η διαφορετικότητα τυγχάνει του δέοντος σεβασμού. Είναι η μοναδικότητα που μας χαρακτηρίζει.
Η ισότητα αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα.
Τα δικαιώματά μας δεν είναι για να καταπατούνται, είναι ηθικές αρχές που προστατεύονται από το εθνικό και διεθνές δίκαιο.
Αυτή την στιγμή είμαι εδώ, γιατί θεωρώ χρέος μου να εκφράσω την άποψή μου, χρέος μου να την βροντοφωνάξω και χρεός μου να αφυπνίσω όλους αυτούς που νομίζουν ότι ζουν σε μία Δημοκρατική Ελλάδα!!! Λυπάμαι, αλλά απατάσθαι!!! Λυπάμαι, αλλά αν δεν ξυπνήσετε όσο είναι νωρίς και αν δεν πετάξετε τις παρωπίδες από πάνω σας τώρα, η ιστορία θα αρχίσει να γράφεται διαφορετικά.  Είμαι εδώ και προσπαθώ με αυτό το κείμενο να πείσω όλο και περισσότερο κόσμο να μη φοβάται, να τολμά, να μιλά και να διεκδικεί.
Είμαι εδώ γιατί σέβομαι τον εαυτό μου και με αυτό το κείμενο θέλω να πάψω να ντρέπομαι για την χώρα που κατοικώ, να πάψω να λυπάμαι για την πόλη που ζω, να πάψω να θλίβομαι για τους ανθρώπους γύρω μου.