Είπα και εγώ να διαβάσω ένα παραμύθι!!! Μόλις βρήκα λίγο ελεύθερο χρόνο άρχισα να ψάχνω, να ψάχνω, μέχρι να βρω το κατάλληλο να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Μ΄ αυτά και μ’ αυτά βρήκα ένα άρθρο, πολύ ενδιαφέρον, αφορούσε μια κατασκήνωση σε δάσος και που πολύ μου θύμιζε το ομώνυμο παραμύθι του λύκου με τα 7 κατσικάκια. Σκέφτηκα να σας το περιγράψω, έστω και στο περίπου για να καταλάβετε και εσείς το αληθινό νόημα αυτού.
Η αρχηγός έβλεπε τον ‘εχθρό’ (της αντίπαλης κατασκήνωσης, να υποθέσω) να έρχεται από μέρα σε μέρα και από λεπτό σε λεπτό. Μία ακόμη συμβουλή ήταν αρκετή, για να σώσει το σπιτικό της. ‘Μην ανοίξετε σε κανέναν’ είπε στα μικρά της. ‘Αν μπει, ‘ο κακός ο λύκος’ θα σας κατασπαράξει όλους’. Νοιαζόταν για το μέλλον των παιδιών της, αλλά τα ‘κατσικάκια αμαθή’ σε τέτοιου είδους κινδύνους (μικρά γαρ), δεν γνώριζαν το μέγεθος της σπουδαιότητας αυτού που ζητούσε η ‘γριά κατσίκα’.
Το άρθρο ήταν βασισμένο σε γεγονότα που συνέβησαν στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού μεταξύ 2 διαφορετικών κατασκηνώσεων. Μπορώ να πω πως μου κέντρισε το ενδιαφέρον και συνέχιζα να διαβάζω μέχρι να δω που θα καταλήξει.
Τι το ΄θελε η αρχηγός-κατσίκα και ως άλλη Κασσάνδρα επειβεβαιώθηκε. Τα ‘κατσικάκια’ που ήταν μέσα στο σπίτι κατατροπώθηκαν από τον εχθρό και τώρα έμεινε μόνο ένα να κοιτάζει αποσβωλομένο την δουλειά του ‘κακού λύκου’.
Τελειώσαμε θα σκέφτεται ο εχθρός-λύκος, τώρα που έφαγε τα έξι κατσικάκια, η δουλειά ήταν πια δική του, θέμα χρόνου είναι τώρα να φάει και το έβδομο το ποιο ατίθασο. Μέχρι και η αρχηγός-κατσίκα πείστηκε γι’ αυτό. Ναι το διάβασα, σας λέω πως έτσι έγινε. Δάκρυα κύλησαν από τα ματάκια της μέχρι την στιγμή που εμφανίστηκε μπροστά της το ποιο μικρό, αυτό που κατάφερε να σωθεί. Μια ελπίδα αναγεννήθηκε.
Τώρα το μικρό ‘κατσικάκι’ με την βοήθεια της αρχηγού του, θα προσπαθήσουν να σώσουν ‘τα αδερφάκια του’.
Σκέφτηκα πως αυτά συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια, να που μπορεί να το εξελίξουν και σε παιχνίδι…συνέχισα…
Το τέλος του παραμυθιού ήταν διαδραστικό. Μας έδινε την δυνατότητα να επιλέξουμε εμείς ποιο θα είναι. Εγώ έκανα την επιλογή της αυτόματης απελευθέρωσης, από τα νύχια του ‘κακού λύκου’. Στην συνέχεια όμως αναρωτήθηκα: Είναι καιρός για τέτοιες προσπάθειες ή μήπως πρέπει να περιμένουμε ο κακός ο λύκος να φάει και άλλα κατσικάκια ώστε να γίνει βραδυκίνητος και να τον πιάσουμε στον ύπνο? Μήπως να περιμένουμε την κατάλληλη στιγμή? Μήπως να μη βιαζόμαστε?
