Ποιος να μου το ‘λεγε ότι θα πήγαινα για μπάνιο στο νησί και θα είχε τόσο πολύ αέρα. Φυσικά και να το ήξερα δεν θα με πτοούσε, πάλι θα πήγαινα, είμαι εξάλλου απο τους ανθρώπους που μου αρέσουν τέτοιου είδους δοκιμασίες, αλλά να…είχα και αυτή την ατυχία, έχασα την Ντόρι…
Την παρέσυρε ένα θαλάσσιο ρεύμα και τώρα θα ζήσει κλεισμένη σε μια γυάλα, όχι για πολύ, αυτά δεν είναι για πολύ να μένουν κλεισμένα και απομονωμένα τα γλυκά μου τα ψαράκια, αλλά μέχρι να την απελευθερώσουμε, τι θα απογίνουμε χωρίς αυτήν? Η Ντόρι είναι πολύ φιλική θα γνωρίσει φίλους, θα κοινωνικοποιηθεί και άλλο και θα βρει τρόπο να γλιτώσει, σιγά μην έμενε για πολύ κλεισμένη σε μια γυάλα. Θα της στρώσω ένα μονοπάτι γεμάτο με κοχύλια και θα την περιμένω, θα βρει τον δρόμο της (γρήγορα ελπίζω).
Ήθελα να ‘ξερα τι άερηδες ήταν αυτοί και μου έχασαν την Ντόρι!!! ήθελα να ‘ξερα…
